A gdy już
A gdy organy grać przestaną
Piosnkę dla ciebie pożegnalną
Gdy w dal odpłynie Ave Maria
Do grobu piasek posypany
Gdy już odejdą ze spokojem
Ostatni wierni żałobnicy
A aniołowie nieśmiertelni
Twej duszy drogę już wytyczą
Czy to już będzie spokój wielki
I cisza wokół nieprzebrana
Czy dusza twa będzie gotowa
Iść przed oblicze Boga Pana
Czy raczej czeka na nią czyściec
Z widokiem piekła albo nieba
By przemyślała Twoje grzechy
Kiedy bywałeś nieczłowiekiem
Toruń, 04.02.2024
Anna
Anna ma cztery nogi
Niemożliwe?
A jednak
Mówi o sobie „mam cztery nogi”
Dwie własne i dwie cudze
Plastikowo-metalowe
Anna wyróżnia się z tłumu
Bo chodzi na czterech nogach
Anna wyróżnia się z tłumu
Odwagą, humorem
Mądrością życiową
Nabytą z posiadania nóg czterech
I oglądania świata z perspektywy
Nóg czterech
I szukania przyjaźni z Tobą
Przyjaźni na dwóch nogach
Normalne przecież
A jak trudne
Bo cztery nogi wyróżniają z tłumu
Ale nie zapadają w serce
Boisz się jak zarazy
Normalny człowieku
©KW, Toruń, 26-07-2012, Anny imieniny, przyjdą goście na dwóch nogach
(robocza)
Ksiądz Mańkowski bardzo dobrze
Życie Anny opracował
i na 50-cio lecie pracy
twórczość jej nam podarował
Teraz może ja spróbuję
podać Wam to krótko, zwięźle
nie tak zgrabnym jak u Anny
rymowanym prostym wierszem
Urodzona w Małym Turzu
panna Anna z domu Bardzka
bardzo wcześnie znać się dała
jako dobra literatka
A że Chełmno niedaleko
a tam ludzi światłe grono
i też klimat do rozwoju
a i cechy też wrodzone
Wykształcona, oczytana,
o oświatę ludu dbała
założyła małą szkółkę
i polskiego nauczała
A więc aktywność społeczna
Ponad miary możliwości
I rodzinna też tradycja
z przykładami działalności
Ojca w powstaniu styczniowym
z życia swego poświęceniem
przykład stryja Ignacego
później też ojczyma swego
Gdy za mężem do Wichulca
wnet po ślubie tu przybywa
Anna z Bardzkich Karwatowa
swoje pióro wciąż dobywa
Mimo licznych obowiązków
gdy na świat przychodzą dzieci
z obserwacji różnych wątków
rodzą się wciąż też powieści
Wciąż pracuje w pocie czoła
towarzyska i uważna
czasem też moralizuje
zasadnicza i poważna
.jpg)
Kochan Pana Tadeusza
Kocham Pana Tadeusza
Lecz nikogo to nie wzrusza
Przeczytałam ksiąg dwanaście
Niektórzy znają trzynaście
Teraz czytam po raz wtóry
Z lewa w prawo, z dołu w górę
Chłonę teraz każde słowo
I poznaję go na nowo
Gdy zagłębiam się w powieści
To odkrywam nowe treści
Strofy niby dobrze znane
Wciąż na nowo smakowane
Choć nikogo to nie wzrusza
Kocham Pana Tadeusza
©KW, Toruń, 2017-08-05
