Anna

 

Anna

Anna ma cztery nogi

Niemożliwe?

A jednak

Mówi o sobie „mam cztery nogi”

Dwie własne i dwie cudze

Plastikowo-metalowe

Anna wyróżnia się z tłumu

Bo chodzi na czterech nogach

Anna wyróżnia się z tłumu

Odwagą, humorem

Mądrością życiową

Nabytą z posiadania nóg czterech

I oglądania świata z perspektywy

Nóg czterech

I szukania przyjaźni z Tobą

Przyjaźni na dwóch nogach

Normalne przecież

A jak trudne

Bo cztery nogi wyróżniają z tłumu

Ale nie zapadają w serce

Boisz się jak zarazy

Normalny człowieku

©KW, Toruń, 26-07-2012, Anny imieniny, przyjdą goście na dwóch nogach

Melancholia

 

Życie

 

Życie

Ach życie nie płyń tak szybko

Co cię tak gna, co cię wiąże

Jeżeli nie zwolnisz teraz

Nigdy za tobą nie zdążę

©KW, Toruń, 3.09.2023

Morze

Morze

A morze szumiało swą pieśń

Miarowo o słońca zachodzie

Zdało się za horyzont nieść

Swą toń w bursztynowej pozłocie

 ©KW, Toruń, 3.09.2023

Dumka na cześć Anny K.

Dumka na cześć Anny K

(robocza)

Ksiądz Mańkowski bardzo dobrze

Życie Anny opracował

i na 50-cio lecie pracy

twórczość jej nam podarował

Teraz może ja spróbuję

podać Wam to krótko, zwięźle

nie tak zgrabnym jak u Anny

rymowanym prostym wierszem

Urodzona w Małym Turzu

panna Anna z domu Bardzka

bardzo wcześnie znać się dała

jako dobra literatka

A że Chełmno niedaleko

a tam ludzi światłe grono

i też klimat do rozwoju

a i cechy też wrodzone

Wykształcona, oczytana,

o oświatę ludu dbała

założyła małą szkółkę

i polskiego nauczała

A więc aktywność społeczna

Ponad miary możliwości

I rodzinna też tradycja

z przykładami działalności

Ojca w powstaniu styczniowym

z życia swego poświęceniem

przykład stryja Ignacego

później też ojczyma swego

Gdy za mężem do Wichulca

wnet po ślubie tu przybywa

Anna z Bardzkich Karwatowa

swoje pióro wciąż dobywa

Mimo licznych obowiązków

gdy na świat przychodzą dzieci

z obserwacji różnych wątków

rodzą się wciąż też powieści

Wciąż pracuje w pocie czoła

towarzyska i uważna

czasem też moralizuje

zasadnicza i poważna

 

Kocham "Pana Tadeusza"

Kochan Pana Tadeusza

Kocham Pana Tadeusza

Lecz nikogo to nie wzrusza

Przeczytałam ksiąg dwanaście

Niektórzy znają trzynaście

Teraz czytam po raz wtóry

Z lewa w prawo, z dołu w górę

Chłonę teraz każde słowo

I poznaję go na nowo

Gdy zagłębiam się w powieści

To odkrywam nowe treści

Strofy niby dobrze znane

Wciąż na nowo smakowane

Choć nikogo to nie wzrusza

Kocham Pana Tadeusza

©KW, Toruń, 2017-08-05