W gwiazdki blasku

Zima, śnieg, prezenty, życzenia, wigilia, opłatek, 12 potraw, kolędy, pasterka, rodzina, bliscy, pokolenia, samotni, przemijanie, tradycja ... strofy, myśli, słowa.  

W gwiazdki blasku

Znowu gwiazdka nam zabłyśnie

Na zimowym niebie

Znowu Jezus narodzony nam na nowo objawiony

Przyjdą Święta te zimowe

Dla jednych Gwiazdkowe

Dla innych Bożonarodzeniowe

I Wieczerza Wigilijna

Taka nasza, tradycyjna

I potraw dwanaście

I nakryć w nadmiarze

Dla wędrowca, by sam jeden nie spędzał Wigilii

I choinka kolorowa lampkami rozbłyśnie

I prezentów moc przybędzie

Choć nieważne wcale

I opłatek do podziału jak chleb uroczyście

Przeczytamy Słowo Boże

Narodzenie Pana

I kolędy zanucimy, wstydząc się swych głosów

Za plecami się schowamy tych co mniej uważni

Na  głosu brzmienie przy tradycji trwają

Ale wszyscy bardzo, bardzo

W Święta się starają

By maleńcy zobaczyli, usłyszeli, przyszli

By się wczuli, zrozumieli, by makowiec pyszny

I tradycje przekazali pokoleniom przyszłym

Niech usłyszą od dorosłych jak kiedyś bywało

Jak to było, co zostało a co się zmieniało

I spacerek na Pasterkę w wietrze albo śniegu

A gdy zaczną grać organy i Cichą noc zaśpiewamy

W żłobie Jezus i Aniołek

Ten co głową kiwa

I zwierzęta i królowie i też pastuszkowie

Wielka radość w sercu rośnie

 Że nie zazna zapomnienia

Tradycja pokoleń

Rozwijana i zmieniana

Od lat świeca jest dodana

I zmieniają się potrawy

Bo świat zmienia się dokoła

Lecz ciągle jest światem

A gdy przyjdą kolędnicy

Mali, duzi, chałturnicy

I kolędę zaśpiewają

To tradycji dopełniają

I świąteczne odwiedziny

I ślicznych kartek tuziny

Z najlepszymi życzeniami

Dziś nieuniknione

SMS-y, e-maile czy też telefony

Bo świat zmienia się

Wciąż , wszędzie

A ta gwiazdka świecić będzie

Gdy już nas nie będzie

I śpiew kolęd niechaj płynie

Przez domy, przez światy

Nie jest ważne czy pojawi się fałszywa nuta

Nie jest ważne czy na głosy czy przez aparaty

Nie jest ważne że skrzeczące czy nieco nadpsute

Ważna pamięć i tradycja

Legendą osnuta

Ważny człowiek, co z człowiekiem

Dzieli symbol chleba

A Świąt takich tradycyjnych bardzo nam potrzeba

I nie ważne, skromna chata, czy wielkie salony

Ważny człowiek, że dostrzega - Jezus objawiony

I że człowiek stoi obok

I dzieli się chlebem

Gwiazda świeci, blask dodaje

W serca wlewa serce

Czy ta gwiazdka świecić będzie

Gdy już nas nie będzie

©KW, Toruń, 30.11.2011

Po co

Czasem takie myśli słowa ...

Po co

Po co me usta jak maliny

Po co twe serce szczerozłote

Dla jakiej było to przyczyny

Gdy nic nie będzie nigdy potem

Po co me oczy rozmarzone

Po co twój uśmiech przeuroczy

Na nic nam morze fal wzburzone

Chociaż mówiłeś myślę o tym

Po co czekanie na spotkanie

Po co blask lustra twoich oczu

I to myślenie, wspominanie

Czy on to samo co ja poczuł

Po co spotkanie pod szermierzem

Po co na starość radość wielka

Na nic nam było mówić szczerze

Teraz zaduma i rozterka

Po co rozmowy do wieczora

Po co wspomnienia aż do nocy

To już nie czas, to już nie pora

Na nic ten blask bijącej mocy

Po co ta chwila szczęścia wielka

Po co wyznanie twe po latach

Zakłopotanie, serc rozterka

I ten wspomnienia leśny zapach

Po co czekanie na słów chwile

Po co pospieszne serca bicie

Zawsze powiedzieć chciałam tyle

Przy twego głosu aksamicie

Po co tych listów przekaz niemy

Po co tak wiele w nich tęsknoty

Nic nie zostanie w śladach ziemi

Wszystko na zawsze mgła otoczy

KW, Toruń, 04.05.2014

Rodzinna wariatka

To też o mnie? Takie myśli słowa strofy:

Rodzinna wariatka

Lubi wszystkich, ładnych i brzydkich

Lubi kwiaty, te pojedyncze i całe bukiety ogromne

A najlepiej pola kwiatów 

Chabry, maki, nawet osty i kąkole

Lubi przestrzeń i widoki i detale przyrody

Maluje kwiaty, zbiorowo i detale - misterne konstrukcje natury

Mignięciem migawki

Namalowałaby aby uchwycić nieuchwytne, ale nie umie

Liczy rośliny na łące, każdą z osobna, czy dużo

I rzekę płynącą, zapatrzona w jej fale i nurt porywający

I szum morza, ten spokojny i walący falami o brzeg 

Lubi sztukę i sztuki mistrzów

Podziwia, zachwala, zazdrości nie talentu lecz umiejętności piękna pokazania

Cieszy gdy talent odkryty, poznany 

Słucha muzykę tę inną, czasem poważną czasem mniej

Wtapia się w nią, czasem śpiewa

Nawet na głos, głos nieśmiały albo fanfary ryczące a czasem tylko szept

Burza myśli splątanych, czasem odpływa od otoczenia, od głosów

Nawet w kościele, nawet gdy Słowo Boże

Wtedy ciekawe pomysły, rozwiązania trudnych problemów,

Może to podpowiedź  z Góry od Najwyższego

I chciałaby śpiewać najgłośniej, najpiękniej

I chciałaby mówić najpiękniej, aby być usłyszana

Tak jakby chciała wlać piękno w serca - niepostrzeżenie

W serca znajomych i nieznajomych

W serca przyjaciół,   w serca w rodzinie

Krzyczy głośno gdy krzywda, nawet gdy głosu nie słychać

Zawsze gotowa by pomóc, to obowiązek wewnętrzny

Gdy ludziom dobro zabrano albo choć jego kawałek

Boli gdy nie chcesz pomocy, gdy lekceważysz albo udajesz

Gdy wykorzystujesz, gdy nie doceniasz jej pracy

Boli gdy ludzie są tacy, dlaczego tacy

Szczególnie bliscy więzami krwi połączeni

Czy niewidzialnymi nićmi przyjaźni, bliskości

Stara się zrozumieć, nie może, nie umie

Bo to niezrozumiałe z definicji, z nadprzyrodzonej konstrukcji człowieka

Bo jest świadomość i podświadomość a może i podpodświadomość

Boli ją gdy brak człowieka obok, choć obok stoi

Ale jest sztuka, jest piękno

Które czasem urzeka, w obrazie, w człowieku

Kolekcjonuje piękno, swoje i cudze

Piękno materii, piękno człowieka

I obdziela w koło tym pięknem z materii i niematerii

I daje piękno w prezencie, chce nim  zarazić

Nie rozumieją, pukają w czoło

Bo kto to taki,  odmienny, niepoznany

A to ona

Wariatka - w rodzinie

Wariatka - dla przyjaciół, znajomych (tolerowana?)

Wariatka dla przyjaciół, znajomych i nieznajomych - niepoznana

Ciągle coś wymyśla, nowego , nieszablony

Aby było pięknie

I śpiewa i uśmiecha się

Do Ciebie też

I chce aby wokół było piękno

Nieskończone

Bo wszystko jest pięknem - dla wariatki

Nawet chleb - którym się dzieli

Z zagubionym gołębiem

Choć każą zabić - obyczaj, ludzie inni, normalni?

A wariatka dalej tańczy i śpiewa swą pieśń

Pieśń życia aż do końca

Aż do zniknięcia śladu

Materialnego

Z nadzieją w  sercu, że zostanie w sercu

Twoim

A Oliwia chce też obrazek  na urodziny

Ognik piękna dostrzeżony?

Ognik piękna  zaszczepiony?

Jest nadzieja

Że kiedyś

Inna, nowa, ponadczasowa

Rodzinna wariatka zatańczy

I ślad zostanie

Jednak

©KW, Toruń, 23.11.2011